نمي تواند به عالم حق و ذات لا يدرك پي برد. يكي از اصول بهايي اين است كه هيچ رتبه اي نمي تواند رتبه مافوق خود را ادراك كند. (مكاتيب جلد 3 و همچنين در كتاب مفاوضات) نبات به ادراك حيوان نمي رسد، حيوان به ادراك انسان و به همين ترتيب انسان هم نمي تواند به ادراك مظهر امر الهي برسد و مظهر امر نيز نمي تواند به ادراك خدا برسد. حضرت محمد نيز مي گويند "ما عرفناك حق معرفتك" تو را آن طور كه حق شناختن توست نشناختيم (كتاب اربعين از شيخ بهايي) در نتيجه ما هم نمي توانيم مظاهر امر الهي را بشناسيم و هر چه بگوييم خطا كرده و گناهكاريم... راستي شگفت انگيز نيست؟ آنها از يك سو از اقدس نقل مي كنند كه نخستين چيزي كه بر بندگان واجب است شناخت بهاء الله است و از سويي ديگر از اين كه بهاء الله را بشناسند استغفار مي كنند!!! ديده بگشاييد اي خردمندان! نكته ي مهم تر را كه جداگانه و به تفصيل بحث خواهيم كرد آن است كه اين حرف ها هيچ تازگي ندارد و در آن دوراني كه جناب بهاء الله در كوه هاي سليمانيه با نام مستعار درويش محمد به سر برده است، از دراويش و صوفيه آموخته و به عنوان يك مطلب بدع و بكر به خورد احبا داده است. لازم است سخنان عرفا و صوفيه را در اين مقوله نقل كنيم: سخن عارفان به اجمال و اختصار آن است كه: خداوند در جلوه هاي گوناگون متجلي مي شود و هر لحظه به شكلي در مي آيد. گزيده